Kínverskt kaupæði Bergþór Bjarnason skrifar 24. október 2010 06:00 Kreppan hefur ekki komið eins við alla. Þrátt fyrir tímabundinn samdrátt hjá mörgum verslunarkeðjum og fataframleiðendum sem og í lúxusiðnaðinum hefur lúxusgeirinn á endanum grætt í kreppunni. Þess ber þó að geta að það eru hin allra þekktustu tískuhús, þau sterkustu, sem þetta á við um. Tískuhús eins og Hermès, Cartier, Dior, Chanel og Vuitton blómstra sem aldrei fyrr og auka veltuna um tveggja stafa tölu á ári síðustu tvö ár. Skýringin er einföld en það eru kínverskir nýríkir viðskiptavinir sem valda þessari stórsókn franska lúxusiðnaðarins þrátt fyrir örlítinn efnhagsbata annars staðar. Kannski vegna þess að fyrst að frönsku tískuhúsin eru þekktari en þau ítölsku og hafa heldur reynt að auka gæðin til þess að vera einstök þá gengur þeim sérstaklega vel. Samkvæmt Colbert-samtökunum, sem eru regnhlífarsamtök 75 þekktra tískuhúsa, eru þau öll í sókn. Svo mikil er velgengni sumra þeirra að síðan í september loka þau einum klukkutíma fyrr á kvöldin en venjulega til að draga úr sölunni og tryggja að næjanlegur lager verði til fyrir jólavertíðina! En velgengnin á sér aðrar hliðar því kínversku viðskiptavinirnir koma í hópum, eru háværir og fara hratt yfir. Þeir vilja gjarnan kaupa fleiri en eitt stykki af hverri tösku eða úri, oft fyrir þá sem heima sitja eða þá til að selja heima fyrir þar sem verðið er lægra í Evrópu vegna minni tolla. Fínu merkin tapa einnig ákveðnum ljóma við þessi stórinnkaup. Að meðaltali kaupir hver kínverskur ferðamaður eina lúxusvöru í Frakklandi og Kínverjar vega 18 prósent af 160 milljarða evra heimsveltu í lúxusiðnaðinum. Eftirspurnin er svo mikil að fyrirtækjunum gengur illa að svara þeim. Langan tíma tekur að auka við framleiðsluna og jafnvel er ekki nóg af hráefnum til dæmis leðri vegna þess að framleiðslan miðaðist við áætlanir gerðar í upphafi kreppunnar. Svo tekur langan tíma að læra verklagið hvort sem er við úrsmíðar eða leðurvinnu. Á sama tíma hækka sum tískuhúsin verðið um 10-20 prósent meðan verðið lækkar í Asíu til að minnka verðmuninn. Hjá stórmagasíninu les Galeries Lafayette er hlutfall kínverskra viðskiptavina komið í sextíu prósent og þykir sumum nóg um. [email protected] Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bergþór Bjarnason Mest lesið Ráðherrann Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Félag áhugamanna um löggæslu Agnes Ósk Marzellíusardóttir Skoðun Innflytjendur eru blórabögglar Achola Otieno Skoðun Helvítis Píratarnir Unnar Þór Sæmundsson Skoðun Vók er vont – frambjóðandi XL kærður til lögreglu Kári Allansson Skoðun Að refsa eða treysta VG? Finnur Ricart Andrason Skoðun Er „woke-ismi“ genginn of langt? Tanja Mjöll Ísfjörð Magnúsdóttir Skoðun Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson Skoðun Höldum okkur á dagskrá Hópur fólks innan íþróttahreyfingarinnar Skoðun Kjósum með mannréttindum á laugardaginn Bjarndís Helga Tómasdóttir,Kári Garðarsson Skoðun
Kreppan hefur ekki komið eins við alla. Þrátt fyrir tímabundinn samdrátt hjá mörgum verslunarkeðjum og fataframleiðendum sem og í lúxusiðnaðinum hefur lúxusgeirinn á endanum grætt í kreppunni. Þess ber þó að geta að það eru hin allra þekktustu tískuhús, þau sterkustu, sem þetta á við um. Tískuhús eins og Hermès, Cartier, Dior, Chanel og Vuitton blómstra sem aldrei fyrr og auka veltuna um tveggja stafa tölu á ári síðustu tvö ár. Skýringin er einföld en það eru kínverskir nýríkir viðskiptavinir sem valda þessari stórsókn franska lúxusiðnaðarins þrátt fyrir örlítinn efnhagsbata annars staðar. Kannski vegna þess að fyrst að frönsku tískuhúsin eru þekktari en þau ítölsku og hafa heldur reynt að auka gæðin til þess að vera einstök þá gengur þeim sérstaklega vel. Samkvæmt Colbert-samtökunum, sem eru regnhlífarsamtök 75 þekktra tískuhúsa, eru þau öll í sókn. Svo mikil er velgengni sumra þeirra að síðan í september loka þau einum klukkutíma fyrr á kvöldin en venjulega til að draga úr sölunni og tryggja að næjanlegur lager verði til fyrir jólavertíðina! En velgengnin á sér aðrar hliðar því kínversku viðskiptavinirnir koma í hópum, eru háværir og fara hratt yfir. Þeir vilja gjarnan kaupa fleiri en eitt stykki af hverri tösku eða úri, oft fyrir þá sem heima sitja eða þá til að selja heima fyrir þar sem verðið er lægra í Evrópu vegna minni tolla. Fínu merkin tapa einnig ákveðnum ljóma við þessi stórinnkaup. Að meðaltali kaupir hver kínverskur ferðamaður eina lúxusvöru í Frakklandi og Kínverjar vega 18 prósent af 160 milljarða evra heimsveltu í lúxusiðnaðinum. Eftirspurnin er svo mikil að fyrirtækjunum gengur illa að svara þeim. Langan tíma tekur að auka við framleiðsluna og jafnvel er ekki nóg af hráefnum til dæmis leðri vegna þess að framleiðslan miðaðist við áætlanir gerðar í upphafi kreppunnar. Svo tekur langan tíma að læra verklagið hvort sem er við úrsmíðar eða leðurvinnu. Á sama tíma hækka sum tískuhúsin verðið um 10-20 prósent meðan verðið lækkar í Asíu til að minnka verðmuninn. Hjá stórmagasíninu les Galeries Lafayette er hlutfall kínverskra viðskiptavina komið í sextíu prósent og þykir sumum nóg um. [email protected]
Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson Skoðun
Eldra fólk þarf Jóhann Pál sem félagsmálaráðherra – nema kannski þeir auðugustu Viðar Eggertsson Skoðun