Að vita of mikið Jakob Bjarnar Grétarsson skrifar 17. desember 2013 12:00 Hlustað eftir Jón Óttar Ólafsson Bækur: Hlustað Jón Óttar Ólafsson Bjartur Ef höfundar rannsaka vel það sem þeir eru að skrifa um; sögusvið og bara hvað eina sem verður á vegi söguhetjunnar en ekki kylfa látin ráða kasti skilar það sé yfirleitt í trúverðugri og betri sögu. En þetta getur reynst vandrataður vegur, menn mega ekki vera of nískir á þá þekkingu sem þeir hafa viðað að sér – þeir verða að láta lögmál skáldskaparins ráða för. Nú bregður svo við að höfundur veit of mikið. Jón Óttar mun hafa starfað í lögreglunni sem og hjá sérstökum saksóknara; maðurinn er doktor í afbrotafræðum. Öllum hnútum kunnugur. Er hægt að óska eftir betri bakgrunni fyrir eins og einn krimmahöfund? Og þannig er stóri plúsinn sá að höfundur nær að skapa sérdeilis trúverðuga og ágætlega fléttaða glæpasögu; talsmátinn og sögusviðið er þannig að lesandinn er á staðnum. Nokkuð sem eftirsóknarvert má teljast. Gallinn er sá að Jón Óttar er ekki nægjanlega vel að sér um lögmál skáldskaparins til að átta sig á því að ekki þarf að koma þetta mikilli vitneskju að. Þarna hefði góður ritstjóri mátt grípa í taumana með skærin góðu. Því sagan er langdregin. Jón Óttar er ekki sérlega flinkur stílisti. Ekki slæmur; stíllinn er kaldur sem hæfir í sjálfu sér efninu ágætlega en gallinn er sá að hann einn og sér nær ekki að halda lesandanum við efnið þá er höfundur teymir hann í langa göngu um verkferla innan lögreglunnar. Og höfundur missir af ágætum færum sem hann hefur lagt upp þegar aðalpersónan Davíð er löngum stundum við hleranir. Þegar við bætist að persónusköpunin er ekkert sérlega snjöll, sannast sagna er hann Davíð hálfgerður leiðindagaur og óáhugaverður sem slíkur, þá verður niðurstaðan þessi. Þetta er fyrsta bók höfundar og metnaðarfullt fyrsta verk. Sem slíks horfir maður jákvæðari augum til þess en annars og námundar upp í þriðju stjörnuna: Vel fléttaður krimmi, ekkert sérlega frumlegur en það var augljóslega ekki lagt upp með slíkt. Og ef hugað er að þeim atriðum sem hér hafa verið nefnd kredit-megin í bókhaldinu má búast við góðri næstu bók.Niðurstaða: Fremur langdregin bók en ágætlega fléttaður krimmi sem lofar góðu um framhaldið. Gagnrýni Mest lesið Ilmaðu eins og frambjóðendur: Snorri Másson með sama ilm og Svandís Svavars Lífið Ilmaðu eins og frambjóðendur Lífið Auðir og ógildir með kosningakaffi Lífið „Án okkar verður ekki til miðjustjórn“ Lífið „Ég hef ekki verið svona hot síðan ég var unghommi“ Lífið Kappleikar 2024: Bara tveir héldu með Donald Trump Lífið Myndir: Svona var baksviðs á kappræðum leiðtoganna Lífið Kosningavökur flokkanna: Pílustaðir, hótel og kirkjur Lífið Jón og Hafdís ástfangin í 22 ár Lífið Minnist föður síns: „Til hamingju með daginn hvar sem þú ert“ Lífið Fleiri fréttir Helgi Björns tryllti lýðinn á 40 ára afmæli Stúlkan með nálina: Hver gerir svona kvikmynd? Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira
Bækur: Hlustað Jón Óttar Ólafsson Bjartur Ef höfundar rannsaka vel það sem þeir eru að skrifa um; sögusvið og bara hvað eina sem verður á vegi söguhetjunnar en ekki kylfa látin ráða kasti skilar það sé yfirleitt í trúverðugri og betri sögu. En þetta getur reynst vandrataður vegur, menn mega ekki vera of nískir á þá þekkingu sem þeir hafa viðað að sér – þeir verða að láta lögmál skáldskaparins ráða för. Nú bregður svo við að höfundur veit of mikið. Jón Óttar mun hafa starfað í lögreglunni sem og hjá sérstökum saksóknara; maðurinn er doktor í afbrotafræðum. Öllum hnútum kunnugur. Er hægt að óska eftir betri bakgrunni fyrir eins og einn krimmahöfund? Og þannig er stóri plúsinn sá að höfundur nær að skapa sérdeilis trúverðuga og ágætlega fléttaða glæpasögu; talsmátinn og sögusviðið er þannig að lesandinn er á staðnum. Nokkuð sem eftirsóknarvert má teljast. Gallinn er sá að Jón Óttar er ekki nægjanlega vel að sér um lögmál skáldskaparins til að átta sig á því að ekki þarf að koma þetta mikilli vitneskju að. Þarna hefði góður ritstjóri mátt grípa í taumana með skærin góðu. Því sagan er langdregin. Jón Óttar er ekki sérlega flinkur stílisti. Ekki slæmur; stíllinn er kaldur sem hæfir í sjálfu sér efninu ágætlega en gallinn er sá að hann einn og sér nær ekki að halda lesandanum við efnið þá er höfundur teymir hann í langa göngu um verkferla innan lögreglunnar. Og höfundur missir af ágætum færum sem hann hefur lagt upp þegar aðalpersónan Davíð er löngum stundum við hleranir. Þegar við bætist að persónusköpunin er ekkert sérlega snjöll, sannast sagna er hann Davíð hálfgerður leiðindagaur og óáhugaverður sem slíkur, þá verður niðurstaðan þessi. Þetta er fyrsta bók höfundar og metnaðarfullt fyrsta verk. Sem slíks horfir maður jákvæðari augum til þess en annars og námundar upp í þriðju stjörnuna: Vel fléttaður krimmi, ekkert sérlega frumlegur en það var augljóslega ekki lagt upp með slíkt. Og ef hugað er að þeim atriðum sem hér hafa verið nefnd kredit-megin í bókhaldinu má búast við góðri næstu bók.Niðurstaða: Fremur langdregin bók en ágætlega fléttaður krimmi sem lofar góðu um framhaldið.
Gagnrýni Mest lesið Ilmaðu eins og frambjóðendur: Snorri Másson með sama ilm og Svandís Svavars Lífið Ilmaðu eins og frambjóðendur Lífið Auðir og ógildir með kosningakaffi Lífið „Án okkar verður ekki til miðjustjórn“ Lífið „Ég hef ekki verið svona hot síðan ég var unghommi“ Lífið Kappleikar 2024: Bara tveir héldu með Donald Trump Lífið Myndir: Svona var baksviðs á kappræðum leiðtoganna Lífið Kosningavökur flokkanna: Pílustaðir, hótel og kirkjur Lífið Jón og Hafdís ástfangin í 22 ár Lífið Minnist föður síns: „Til hamingju með daginn hvar sem þú ert“ Lífið Fleiri fréttir Helgi Björns tryllti lýðinn á 40 ára afmæli Stúlkan með nálina: Hver gerir svona kvikmynd? Ástkona njósnarans skildi eftir sig sjóðheit bréf Efni sem veldur uppköstum, yfirliðum og eilífri æsku The Bikeriders: Hvenær komum við í flugeldaverksmiðjuna!? Kælt niður í byrjun og svo búmm! DIMMA var flott en einhæf Sjá meira