„Gat ekki ímyndað mér að ég gæti orðið leikari“

„Ég ætlaði alltaf að verða myndlistarmaður. Fyrst og fremst vegna þess að ég gat ekki ímyndað mér að ég gæti orðið leikari. Ég hafði ekki margar fyrirmyndir á Ólafsfirði, þar sem ég ólst upp, sem menntuðu sig og störfuðu sem listamenn en ég er ótrúlega þakklátur þeim kennurum sem voru yfir skapandi greinum í minni grunnskólagöngu, þar á ég í raun og veru mínar einu jákvæðu minningar þar sem ég fékk hrós og styrkingu,“ segir Kolbeinn. 

Hann heldur einkasýningu á verkum sínum í Gallerý Núllinu næstu helgi sem ber heitið Aðeins dýpri skilningur. 

Spurður hvernig listformin passi saman segist Kolbeinn taka listrænar skorpur jafnt og þétt yfir árið.

„Ég vinn hratt og lengi í senn en tímabilin spanna einhverjar vikur eða mánuði, þetta er svolítið eins og árstíðir. Tek mánuði í skrif, mánuði í að mála og þess á milli er ég að leika og lesa hljóðbækur,“ segir Kolbeinn sem hefur málað í yfir tuttugu ár.

Heltekinn frá fyrstu æfingu

„Sem týpískur ógreindur ADHD einstaklingur fór ég að vinna í fiski eftir 10. bekk og hélt að ég ætti ekkert erindi í frekara nám. Þegar ég komst síðan að því 17 ára gamall að það væri hægt að læra myndlist í menntaskóla opnaðist spennandi veruleiki fyrir mér,“ segir Kolbeinn sem skráði sig í kjölfarið í myndlist við Verkmenntaskólanum á Akureyri.

„Eftir skólann flyt ég til Reykjavíkur að vinna á leikskóla og í umsókn minni til að komast að við Myndlistardeild Listaháskóla Íslands. Í millitíðinni slysast ég inn á inntökudaga stúdentaleikhússins þar sem Víkingur Kristjánsson og Björn Hlynur Haraldsson voru að leiðbeina og leikstýra nemendum. Eftir fyrstu æfingu og nokkra tíma í spunaleik var ég heltekinn,“ segir Kolbeinn og bætir við: 

„Það var ekki aftur snúið“

Persónuleg barátta

Að sögn Kolbeins nýtir hann myndlistina til að sleppa af sér beislinu og leyfa kaótíkinni og hröðu hugsununum að streyma út. 

„Ég er í stöðugri baráttu við sjálfan mig á meðan ég er að mála sem verður samtímis ákveðinn lærdómur og persónulegt ferðalag. Stundum leikur allt í höndunum á manni en aðra daga bölvuð glíma,“ segir hann.

Kolbeinn segist vera í stöðugri leit að jafnvægi þegar hann er að mála. 

„Á ég að halda aftur af mér eða sleppa tökunum? Er þetta rétta leiðin, rétta formið, rétti liturinn? Þetta er æfing í að treysta sjálfum mér og í þessari seríu var ég mikið að vanda mig og minna mig á að það væri ekkert sem héti mistök eða röng leið. Oft á tíðum fór ég viljandi þá leið að ögra í litavali og formum, villingurinn sem ég er,“segir Kolbeinn.

Hann segist nær eingöngu mála í abstrakt expressioniskum stíl og hafi alltaf gert. 

„Hvert verk er ansi lengi í bígerð og umferðirnar eru fjölmargar. Það er ekki óalgengt að myndirnar taki algjörum stakkaskiptum 2-3 sinnum áður en þær eru tilbúnar.“

Næsta sýning Kolbeins verður fyrir norðan í Gallerí Kaktus á Akureyri í lok nóvember.

Nánari upplýsingar um sýningar Kolbeins má nálgast á Instagram síðu hans.